Gedoe

Gedoe. Grappig woord. Maar dat is het niet. Gedoe is gewoon gedoe en niet altijd grappig. Ja soms, als je erop terug kijkt. En heel soms ook wel een beetje tijdens. Als je bijvoorbeeld 3 boodschappentassen in één keer naar boven wilt dragen, met een bosje bloemen erop en de post in je mond. Hoop gedoe, maar grappig om te zien. Voor een ander dan. Maar meestal is gedoe gewoon gedoe. Ik ben bang dat vrouwen beter zijn in gedoe dan mannen. Helaas. Dat laatste zie ik manlief ook vaak denken. Als ik volgens hem een hoop gedoe maak om niks. Ik ben bijvoorbeeld heel goed in geen beslissingen  nemen. Of ze wel nemen. Maar ze dan voortdurend weer inwisselen voor een andere beslissing. Soms wel tot op het laatste moment. En heel soms kan ik erna dan ook nog een tijdje zoet zijn met of het wel of niet de juiste beslissing was.

Gedoe! Dat vind ik zelf ook. Maar ik heb er nog geen oplossing voor gevonden. Manlief heeft al vaak genoeg gezegd. Hak gewoon een knoop door. Nu meteen, dan heb je dat maar gedaan en kun je verder met al het andere in je leven. Klinkt als een goed advies toch? Dus dat volg ik dan op en roep het eerste het beste dat in me opkomt: "Ik neem de rode" of "We gaan naar Frankrijk" of "Ik doe het gewoon niet". Terwijl ik mijn lief stoer aankijk en hij vooral opgelucht terugkijkt, hoor ik mijn hoofd al heel hard lachen. Die kent me net iets beter dan de man. Die dan ook heel verbaasd kijkt als ik een week later met een blauwe broek naar beneden kom of hij ineens in het vliegtuig naar Griekenland zit.

Als het gedoe te erg wordt? Dan kijk ik op advies van vriendin W. het journaal en dan verbleekt mijn kinderachtige gedoe bij al het  serieuze gedoe in de wereld. Dan is zelfs mijn hoofd even stil. Beschaamd denken hoofd en ik dan zachtop: "wat is het toch fijn dat we beslissingen kunnen nemen". Niet, wel, niet, wel... toch?

Gelukkig is gedoe van alle tijden. Lang leve Shakespeare!