Men neme een dagdeel, een ochtend of avond maar als het even kan de hele dag. De voorpret begint met het besef dat er geen afspraken staan. Heerlijk helemaal niets. Geen brengen en geen halen van gezinsleden, geen koffiedate, bijkletslunch, doktersafspraak... helemaal niets. Misschien raak je even van je apropos van zoveel niets. Een paar uur stuk te slaan zonder afspraken of verwachtingen? Het deel van je brein dat graag ' braafste kind van de klas' is, weet raad: wassen, boodschappen, eindelijk een keer echt overstappen naar die duurzame bank, opruimen... Maar dan staan lummel en lanterfant op. Ze knipogen verleidelijk naar je en hebben voor je het weet een perfecte cappuccino voor je gemaakt, de tuinstoel neergezet mét kussen en 'Wij' van David Nicholls uit de boekenkast getoverd. Hypothetically speaking uiteraard. Een tevreden zucht en je ploft neer. Digitale apparatuur ver buiten handbereik. Een stukje chocola ver daarbinnen.
Niets kan je gebeuren. Behalve dan hele fijne dingen. Een zonnetje, dat niet achter de wolken gaat en perfect van temperatuur is. Een babyslak die zijn neus over de rand van je ligbed steekt. Overvallen worden door een perfect dutje. De postbode die een aanstekelijk deuntje fluit en je galmend een fijne dag wenst. Een boek dat op elke bladzijde wel een mooie zin verbergt. Nog wat meer chocola. En dan zomaar ineens nog een dutje.
Lummelen en lanterfanten, het kan je zomaar overkomen. En als niet, dan is het de hoogste tijd om deze twee in te plannen. Met glimlach-garantie!
(ofwel het zalige niets doen, illustratie www.elskeleenstra.nl)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten